Gwiazdy Olimpu – Olympic Stars – Ολυμπιακά αστέρια

Czy zastanawialiście się… – Have you ever wondered … – Εχεις ποτέ αναρωτηθεί …

Ważną częścią kultury greckiej są jej bogowie. Jest to religia politeistyczna, czyli taka w której wierzy się nie w jednego, lecz w wielu bogów. Czy zastanawialiście się kiedyś, jak wielki wpływ mają olimpijczycy na teraźniejszy świat? Jak wpływają na dzisiejszą popkulturę? Czy w związku z tym powinni być traktowani jako „celebryci”? Na te pytania i inne znajdziecie odpowiedzi na naszym blogu.

An important part of Greek culture are its gods. It is a polytheistic religion, i.e. one in which you believe not in one, but in many gods. Have you ever wondered how much influence Olympians have on the present world? How do they affect today’s pop culture? Should they therefore be treated as „celebrities"? You will find answers to our blog for these questions and others.

Ένα σημαντικό μέρος του ελληνικού πολιτισμού είναι οι θεοί του. Πρόκειται για μια πολυθεϊστική θρησκεία, δηλαδή μία στην οποία δεν πιστεύετε σε ένα, αλλά σε πολλούς θεούς. Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πόση επιρροή έχουν οι Ολυμπιονίκες στον σημερινό κόσμο; Πώς επηρεάζουν τη σημερινή ποπ κουλτούρα; Πρέπει λοιπόν να αντιμετωπίζονται ως „διασημότητες"; Θα βρείτε απαντήσεις στο ιστολόγιό μας για αυτές τις ερωτήσεις και άλλους.

Zakładamy, że wszyscy z was znają dwunastu greckich bogów – zacząwszy od najważniejszego Króla Zeusa i jego małżonkę Herę, po bliźniacze rodzeństwo – Apollina i Artemidę.  Jednak oprócz samych bogów zasiadających na Olimpie, było ich znacznie więcej. Grecy nadawali miano pomniejszych bogów wiatrom, roślinom i innym zjawiskom, które trzeba było nazwać. Przykładem była Ariadna,  córka króla krety, Eros, czyli bóg miłości i namiętności seksualnej, i Hekate, bogini ciemności, czarów, magii oraz świata istot i zjawisk nadprzyrodzonych. Każdy z bogów miał przypisany do siebie odrębny atrybut. Przykładem jest słynny piorun Zeusa, albo kaduceusz Hermesa.

We assume that all of you know twelve Greek gods – starting from the most important king Zeus and his wife Hera, to twin siblings – Apollo and Artemida. However, in addition to the gods themselves sitting on Olympus, there were many more. The Greeks gave the name of smaller gods to winds, plants and other phenomena that had to be called. An example was Ariadna, daughter of King Crete, Eros – the god of love and sexual passion, and hekate, the goddess of darkness, magic, magic and the world of supernatural beings and phenomena. Each of the gods had a separate attribute assigned to himself. An example is the famous lightning of Zeus or Kaduk Hermes.

Υποθέτουμε ότι όλοι γνωρίζετε δώδεκα ελληνικούς θεούς – ξεκινώντας από τον σημαντικότερο βασιλιά Δία και τη σύζυγό του Ήρα, σε δίδυμα αδέλφια – τον Απόλλωνα και την Αρμίδα. Ωστόσο, εκτός από τους ίδιους τους θεούς που κάθονταν στον Όλυμπο, υπήρχαν πολλά άλλα. Οι Έλληνες έδωσαν το όνομα των μικρότερων θεών σε ανέμους, φυτά και άλλα φαινόμενα που έπρεπε να καλούνται. Ένα παράδειγμα ήταν η Ariadna, κόρη του βασιλιά Κρήτη, του Έρωτα ή του Θεού Ο θεός της αγάπης και του σεξουαλικού πάθους, και του Hekate, της θεάς του σκοταδιού, της μαγείας, της μαγείας και του κόσμου των υπερφυσικών όντων και των φαινομένων. Κάθε ένας από τους θεούς είχε ένα ξεχωριστό χαρακτηριστικό που είχε ανατεθεί στον εαυτό του. Ένα παράδειγμα είναι ο διάσημος αστραπής του Δία ή του Kaduk Hermes.

Popkultura – Pop culture – Ποπ κουλτούρα

Mitologie są wytwornym tematem dla współczesnych twórców kultury popularnej. To niekończąca się dziedzina, z której można czerpać tysiące zarówno motywów, jak i postaci czy sytuacji. Nawet jeśli mit jest tylko lekką inspiracją dla dzieła, autor daje nam, jako odbiorcom, szansę na odgadnięcie, do czego właściwie nawiązuje. Taki zabieg z kolei pozwala widzom na interpretacyjną zabawę, na zagłębienie się w intencje twórcy, na odkrycie drugiego dna. Często wykorzystywanym motywem jest również uwspółcześnianie postaci, które dobrze znamy z mitów. 

Mitologies are an sophisticated topic for contemporary popular culture creators. This is an endless field from which you can draw thousands of both motifs and characters or situations. Even if the myth is only a slight inspiration for the work, the author gives us, as recipients, a chance to guess what he actually refers to. 

Such a procedure, in turn, allows viewers to have interpretative fun, to delve into the creator’s intentions, to discover the second bottom. The often used motif is also to modernize the characters that we know well from myths.

Οι μίλιες είναι ένα εξελιγμένο θέμα για τους σύγχρονους δημοφιλείς δημιουργούς πολιτισμού. Αυτό είναι ένα ατελείωτο πεδίο από το οποίο μπορείτε να σχεδιάσετε χιλιάδες μοτίβα και χαρακτήρες ή καταστάσεις. Ακόμα κι αν ο μύθος είναι μόνο μια μικρή έμπνευση για το έργο, ο συγγραφέας μας δίνει, ως παραλήπτες, μια ευκαιρία να μαντέψουμε τι αναφέρεται στην πραγματικότητα. Μια τέτοια διαδικασία, με τη σειρά της, επιτρέπει στους θεατές να έχουν ερμηνευτική διασκέδαση, να βυθίζονται στις προθέσεις του δημιουργού, να ανακαλύψουν το δεύτερο πυθμένα. Το συχνά χρησιμοποιούμενο μοτίβο είναι επίσης να εκσυγχρονίσει τους χαρακτήρες που γνωρίζουμε καλά από τους μύθους.

Reżyserzy, pisarze i inni artyści nadają greckim bogom nowe cechy pasujące do fabuły, lub pokazują ich w zupełnie nowych sytuacjach. W ten sposób nie muszą przedstawiać postaci, ponieważ odbiorcy już ją znają, ale może zmodyfikować ją wedle uznania. Tak właśnie powstał film „Troja”. W tym przypadku reżyser zmniejszył rolę bogów, czyniąc film bardziej przyziemnym. „Clash of the Titans” z 1981 roku także jest pełen bogów i mitologicznych postaci.

Directors, writers and other artists give the Greek gods new features that match the plot, or show them in completely new situations. In this way, they do not have to present the characters, because the recipients already know her, but can modify it as desired. This is how the film „Troy" was made. In this case, the director reduced the role of the gods, making the film more mundane. „Clash of the Titans" from 1981 is also full of gods and mythological characters.

Οι διευθυντές, οι συγγραφείς και άλλοι καλλιτέχνες δίνουν στους ελληνικούς θεούς νέα χαρακτηριστικά που ταιριάζουν με την πλοκή ή να τους δείξουν σε εντελώς νέες καταστάσεις. Με αυτόν τον τρόπο, δεν χρειάζεται να παρουσιάσουν τους χαρακτήρες, επειδή οι παραλήπτες την γνωρίζουν ήδη, αλλά μπορούν να την τροποποιήσουν όπως επιθυμείτε. Έτσι έγινε η ταινία „Τροία„. Σε αυτή την περίπτωση, ο σκηνοθέτης μείωσε το ρόλο των θεών, καθιστώντας την ταινία πιο κοσμική. Το „Η σύγκρουση των Τιτάνων" από το 1981 είναι επίσης γεμάτη από θεούς και μυθολογικούς χαρακτήρες.

Wszystko to sprawia że Bogowie greccy na pewno mają silny wpływ na popkulturę i teraźniejszy świat, pokazując niektóre wartości jakimi należy lub nie należy się posługiwać. W naszej opinii, bogów możemy potraktować jako pewnego typu celebrytów, ponieważ są popularni wśród ludzi, patrząc na to ilu mieli kiedyś wyznawców oraz, że mity o nich przetrwały po dzisiejszy dzień i są nauczane w szkołach.

All this means that the Greek gods certainly have a strong impact on pop culture and the present world, showing some values that should or should not be used. In our opinion, the gods can be treated as a certain type of celebrities, because they are popular among people, looking at how many followers they once had and that myths have survived about them today and are taught in schools.

Όλα αυτά σημαίνει ότι οι Έλληνες θεοί έχουν σίγουρα ισχυρό αντίκτυπο στην ποπ κουλτούρα και στον σημερινό κόσμο, δείχνοντας κάποιες αξίες που πρέπει ή δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται. Κατά τη γνώμη μας, οι θεοί μπορούν να αντιμετωπιστούν ως ένα συγκεκριμένο είδος διασημοτήτων, επειδή είναι δημοφιλείς μεταξύ των ανθρώπων, εξετάζοντας πόσοι οπαδοί είχαν κάποτε και ότι οι μύθοι έχουν επιβιώσει γι 'αυτούς σήμερα και διδάσκονται στα σχολεία.