Wyspa Muzeów w Berlinie (niem. Museumsinsel) – północna część Spreeinsel, wyspy leżącej na rzece Sprewie w centrum Berlina, gdzie znajduje się jeden z najważniejszych kompleksów muzealnych świata, obejmujący: Muzeum im. Bodego, Muzeum Pergamońskie, Nowe Muzeum, Starą Galerię Narodową oraz Stare Muzeum. W zbiorach Wyspy Muzeów znajdują się głównie eksponaty archeologiczne oraz dzieła sztuki z XIX w.
W 1999 r. Wyspa Muzeów, jako unikatowy zespół architektoniczny i kulturalny, została wpisana na listę dziedzictwa kulturowego UNESCO.
Muzeum im. Bodego
Muzeum im. Bodego (niem. Bode-Museum) – Neobarokowy budynek został wzniesiony w latach 1897–1904 na podstawie projektu królewskiego architekta Ernsta von Ihne. Pierwsza nazwa muzeum została nadana na cześć cesarza Fryderyka III – Muzeum Cesarza Fryderyka. W latach 50. XX wieku muzeum nadano imię pierwszego dyrektora generalnego berlińskich muzeów królewskich Wilhelma von Bode (1845-1929).
Najważniejsze zbiory:
- kolekcja malarstwa i rzeźby nowożytnej – m.in. Donatello, Verrocchio, Bernini
- kolekcja rzeźb z kości słoniowej z XVII i XVIII wieku
- kolekcja sztuki bizantyjskiej
- dział numizmatyczny zawierający zbiory monet od VII wieku p.n.e. – XX wieku
Muzeum Pergamońskie
Muzeum Pergamońskie (niem. Pergamonmuseum) – Muzeum, w którym zrekonstruowano Wielki Ołtarz Zeusa (ołtarz pergamoński). Muzeum jest słynne także ze zbiorów starożytnej architektury oraz hellenistycznej rzeźby. Znajduje się tu m.in. brama Isztar.
Najważniejsze zbiory:
Zbiory Sztuki Starożytnej (Antikensammlung)
Główną atrakcją jest niewątpliwie Wielki Ołtarz Zeusa (180–160 p.n.e.). Jego rzeźbiony fryz jest jednym z arcydzieł sztuki hellenistycznej. Przedstawia bogów olimpijskich walczących z Gigantami. Natomiast przykładem rzymskiej architektury jest Brama targowa – rekonstrukcja wejścia na targ w rzymskim mieście Milet w Azji Mniejszej z około 100 n.e.
Muzeum Bliskiego Wschodu (Vorderasiatisches Museum)
Zbiory muzeum obejmują przede wszystkim obiekty sztuki i architektury sumeryjskiej, babilońskiej i asyryjskiej.
- Brama Isztar,
- drogą procesyjna do świątyni Marduka z czasów Nabuchodonozora II
- Fasada sali tronowej Nabuchodonozora II.
Muzeum Sztuki Islamskiej (Museum für Islamische Kunst)
Zbiory muzeum obejmują dzieła sztuki islamu stworzone na obszarze od Hiszpani do Indii pomiędzy VIII do XIX w. Większość eksponatów pochodzi z terenów Egiptu, Bliskiego Wschodu oraz Iranu.
- Fasada pałacu Mszatta,
- Pokój z Aleppo,
- Mihrab z Kaszanu,
- Kopuła z Alhambry.
Nowe Muzeum
Nowe Muzeum (niem. Neues Museum) – muzeum, znajdujące się w Berlinie, na Wyspie Muzeów. Mieści się w budynku wybudowanym w latach 1843–1855 według projektu pruskiego architekta Friedricha Augusta Stülera.
W muzeum zgromadzono eksponaty sztuki staroegipskiej, wraz ze słynnym popiersiem egipskiej królowej Nefertiti z 1340 roku p.n.e., a także zbiory archeologiczne z czasów prehistorycznych, starożytnych i wczesnego średniowiecza.
Stare Muzeum
Stare Muzeum (niem. Altes Museum; do roku 1845 Königliches Museum – Muzeum Królewskie) Mieści się w klasycystycznym budynku, wybudowanym w latach 1825–1830 według projektu architekta Karla Friedricha Schinkla.
Muzeum wybudowano z myślą o udostępnieniu zbiorów sztuki antycznej szerokiej publiczności, na polecenie pruskiego króla Fryderyka Wilhelma III.
Najważniejsze zbiory:
- Zbiory rzeźb greckich, etruskich i rzymskich
- Zbiory sztuki staroegipskiej (najbardziej znane są eksponaty pochodzące z Tell el-Amarna, stolicy faraona Echnatona)
Stara Galeria Narodowa
Stara Galeria Narodowa (niem. Alte Nationalgalerie) – Wnętrze tympanonu tego portyku wypełnia relief zatytułowany Germania als Beschützerin der Künste (pol. „Germania jako obrończyni sztuki”), zaś na jego szczycie są umieszczone rzeźby trzech kobiecych personifikacji malarstwa, rzeźbiarstwa i architektury. Boki budynku zdobią półkolumny, pomiędzy którymi są umieszczone płyty z nazwiskami niemieckich artystów.
Najważniejsze zbiory:
- rzeźba klasycystyczna oraz dzieła tworzone pod wpływem naturalizmu i secesji (przełom XIX i XX wieku)
- niemiecki realizm i impresjonizm (lata 1850–1880)
- neoklasycyzm i romantyzm – dzieła pochodzące z I połowy XIX wieku (m.in. dzieła Caspara Davida Friedricha)
